Blog
E-posta
Facebook
Twitter
Google Plus
Whatsapp
Bu yazı, son yıllarda giderek artan “sharenting” (ebeveynlerin sosyal medyada çocukları hakkında içerik paylaşması) olgusunun hukukî sonuçlarını kapsamlı biçimde incelemektedir. Çalışma, Türkiye’deki hukuki düzenlemeler (Anayasa, TMK, KVKK) ile Avrupa Birliği Genel Veri Koruma Tüzüğü (GDPR), ABD Çocukların Çevrimiçi Gizliliğini Koruma Yasası (COPPA) gibi uluslararası normları karşılaştırmalı olarak analiz etmektedir. Çocuğun üstün yararı, mahremiyet hakkı, kişisel verilerin korunması ve dijital ayak izi gibi kavramlar, örnek kararlar ve literatür ışığında irdelenmiştir.
Bilgi çağında yaşadığımız bu dönemde, bilgiye erişimin kolaylaşması aynı zamanda yanlış bilgiye maruz kalma riskini de artırmaktadır. Özellikle sosyal medya platformlarının hızlı iletişim olanakları, dezenformasyonun (yalan bilginin kasıtlı olarak yayılması) hızla yayılmasına olanak tanımaktadır. Bu yazıda dezenformasyonun temel yayılma yolları, bu süreçteki aktörler ve temel önleme stratejileri ele alınmaktadır.
Günümüzde erişim engellemesi kavramı ve uygulaması hem Türkiye’de hem de Dünya’da oldukça gündemdedir. Ülkemizde bu kavram ilk olarak 2007 yılında 5651 sayılı Kanun ile düzenlenmiştir. 2007 yılından bu yana da uygulanmaktadır. Son dönemde dünyada erişim engelleme konusunda öne çıkan konulardan birisi de ‘Dinamik Erişim Engelleme’dir. İlk başta fikri mülkiyet ihlali konusunda ortaya çıkan bu teknoloji ve uygulamanın giderek diğer alanlara da yayılması beklenmektedir.
Günümüzde internet, hayatımızın vazgeçilmez bir parçası haline gelmiş durumda. 21. yüzyılın hızla değişen dinamikleriyle birlikte, insanlar hem sosyal hem de profesyonel yaşamlarında internetin sunduğu imkanlardan faydalanıyor. Bilgiye erişimden eğitime, alışverişten iletişime kadar pek çok alanda internetin etkisi her geçen gün daha da artıyor.
Unutulma hakkı, özellikle kişisel verilerin çok daha ulaşılabilir olduğu ve bunun etkilerin çok daha derinden etkilerinin olduğu günümüzün dijital çağında ortaya çıkmış bir hukuki kavramdır.
Günümüzde dijital teknoloji, sadece hayatı kolaylaştıran bir araç değil, aynı zamanda bireyin zihinsel sınırlarını şekillendiren güçlü bir ortam haline gelmiştir. Bilgiye anında ulaşabilme, her an iletişimde kalabilme ve işleri zamandan ve mekândan bağımsız yürütebilme imkânları; ilk bakışta bir avantaj gibi görünse de bireyin zihinsel ve duygusal sınırlarını aşındırarak psikolojik yük oluşturmaktadır. Bu bağlamda son yıllarda özellikle psikoloji ve davranış bilimleri alanında tartışılan iki önemli kavram öne çıkmaktadır: dijital yorgunluk ve zihinsel sınırların silinmesi.
Teknolojinin gelişmesiyle birlikte devletler ve sivil toplum örgütleri tarafından toplumun en fazla korumaya muhtaç ve en güçsüz grubu olan çocuklara yönelik çevrim içi ihmal ve istismar konusu önlem alınması gereken bir konu olarak ele alınmıştır.
Teknolojinin hızla gelişmesiyle birlikte, çocukların dijital dünyaya adım atma yaşı her geçen gün daha da düşmektedir. Akıllı telefonlar, tabletler, bilgisayarlar ve akıllı televizyonlar aracılığıyla çocuklar, henüz çok küçük yaşlardan itibaren dijital içeriklerle iç içe büyümektedirler.